İnanılmaz baş ağrım var. Ölümcül.

İnsanların neden sonsuza kadar yaşamak istemediğini anlıyorum. Bu hastalıklar. Hastalığı kolay benimsiyoruz. Normal bir şey. Hastalık da işte ölümü benimsetiyor. Böyle yaşayacağıma öleyim daha iyi diyorsun.

Hiçbir güzellik gözüne yeteri kadar güzel gelmemeye başlıyor. En güzel kızlar bile osuran sıçan boktan yaratıklara dönüştü gözümde. Hani bak daha bunlar var, hayata tutun diyemiyorum kendime. Hayatı bırak ve git demek daha çok rahatlatıyor beni.

İnsan ömrü kısa falan değilmiş, olması gerektiği kadarmış. Bütün dünyayı görmek zorunda değilmişiz, 3-5 ülkeyi görsek yetermiş. Hayatın her anı güzel olacak diye bir şey yok, gençlikteki 3-5 güzel hadise bir ömre yeter de artar bile.

Farkında değildim ama en güzel günlerimi tespit edebiliyorum şimdi geriye dönüp baktığımda. Bütün o güzel kızlara müteşekkirim. Onlardı bu hayatı güzel yapan. Ancak bu saatten sonra başka da bir güzelliğe ihtiyacım yok. Yeter ki gözlerimi son bir kez kapatayım ve bu baş ağrısı bir daha tekrarlanmasın.