Oraya tıklıyorum, buraya tıklıyorum. Her taraf korkunç. Utanç verici. O kadar ki kendimi yeterince korkunç ve utanç verici bulamıyorum bunları gördükten sonra. Ne olmuş yahu? Neler oluyor böyle? Çok garibiz. Çok garip herkes.

Aslında düşününce normal insanlar da var. Vallahi de var yani. Hem de çok. Demek ki sorun bende. Özellikle bu manyakları seyrediyorum.

Çare ne biliyor musun? Çare para. Param olsa bu kadar vaktim olmaz tıklamaya. Striptiz kulübe gider, dans eden memelere para basarım. Para olmayınca bütün gün telefon, bütün gün internet, bütün gün saçma sapan paylaşımlar, bütün gün saçma sapan yorumlar.

Belgesel izleyeyim desen için kararıyor: Vahşi doğa, anlamsız dünya. O da çare değil yani. Çare para. Vallahi bak. “Para mutluluğu satın alamaz diyenlerin, mutluluğa yetecek kadar paraları yoktur sadece,” Ariana Grande’nin şarkısında geçen bir laf bu. Bayılırım.