9 Ağustos 2024, Cuma.
Kenosha, Wisconsin.

Alaturka çeşmesinden içtim,
En dikenli yoldan ben geçtim,
Kader itti, yoksa ben mi seçtim?
Medcezir’de dünya keşfettim.

Vakti geldi bahsettiğim her şeyin,
Her şeyi yoluna koymak mı her şey?
Menşei belli olmayan her bir şeyin
Bir bedeli vardır, ah, beynim!

Güzel bir sabah. Keyifler gıcır. Loserler mutlu.

Bugün Paula’ya 2500$ göndereceğim. Mutluluğumun sebebi bu. Beğendiğim bir kızı çok mutlu edip, 5 dakikalığına da olsa onun süper kahramanı olacağım. Bunun için her şeye değer. 2500$ karşılığında paha biçilmez bir zevk, bir mutluluk yaşayacağım.

Sonra Paula beni yine unutacak. Ama bu kimin umurunda? Hayat üzülmek için kısa. Ve ben bu kısa hayatın büyük bölümünü üzüntüyle geçiriyorum zaten.

Ancak bugün o gün değil. Bugün günlerden mutluluk. Bir ay kadar sonra işi bırakıp İstanbul’a da gelebilirim. Gelip Yasin’den işi öğreneceğim.

Ya da belki tır sürmeye devam ederim. Sür sür sür sür. Ocağa kadar. Veya sonsuza kadar.

🙂